Üsküdar escort dar sokaklarında gece, kendini başka türlü hissettirirdi. Işığın çekildiği, insanların çekingen adımlarla evlerine döndüğü o saatlerde, 22 yaşındaki Elif de başka bir hayata yürüyordu. Hayalindeki hayatı değil; mecbur kaldığı hayatı.
Bir zamanlar öğretmen olmak istiyordu. Marmara Üniversitesi’nde bir dönem okumuş, ancak ailesinden kalan borçlar, babasının iflası ve ardından gelen hastalığı her şeyi altüst etmişti. Annesi, Elif 18 yaşına bastığında evi terk etmişti zaten. Elif bir başına kalmıştı. Yarı zamanlı işlerde çalışmıştı; kafede garsonluk, markette kasiyerlik… Ama kiralar, faturalar ve babasının ilaçları hiçbir zaman maaşına sığmamıştı.
Dolgun Memeli
Sonunda, üniversite arkadaşlarından birinin aracılığıyla “gece işi” yapan kadınlarla tanıştı. Başta tiksinmişti fikrinden. Günlerce düşünmüş, uykusuz kalmış, aynadaki kendisinden nefret etmişti. Ama Üsküdar’da her sabah metrobüs beklerken üşüyen ve cebinde yalnızca 11 lira olan Elif için seçenekler daralıyordu.
İlk geceyi hâlâ hatırlıyordu. Salacak’ta bir otelin lobisinde otururken, boğazın üstündeki köprü ışıklarına bakmıştı. Boğaz güzeldi; ama geceleri daha yalnızdı. Üsküdar Cimcif Elif de öyleydi. O gece kendini bir yabancıya teslim ederken, ruhunun bir parçasını da geride bırakmıştı sanki.
Zamanla kabuğunu kalınlaştırdı. Duygularını susturmayı öğrendi. Parayı biriktiriyor, babasının özel tedavisi için kenara koyuyordu. Her gün Üsküdar’da yürürken onu tanıyan kimse yoktu. Çünkü Elif, görünmeyen bir hayatın içindeydi.
Bir sabah, Üsküdar escort İskelesi’nde çayını içerken kendine söz verdi. Bu son olacaktı. Bedenini değil, kalemini kullanacaktı artık. Elif, gördüğü her kadının aslında bir hikâyesi olduğunu anlamıştı. Ve kendi hikâyesini yazmak istiyordu — bu sefer kendi cümleleriyle, kendi kararlarıyla.
Bir yanıt yazın