Ben Derya. 24 yaşındayım. Üsküdar escort, yıllar önce restore edilmiş bir konağın arka bahçesindeki küçük müştemilat dairesinde yaşıyorum. Duvarlar ince, pencereler eski; kışın soğuk girer, yazın nem çıkmaz. Ama İstanbul gibi bir şehirde tek başına ayakta kalabilmek için lükse yer yok. Hayatta kalmanın adı artık sade yaşamak oldu.
Kalın Bacaklı
Ankara’dan İstanbul’a üniversite okumak için geldim. İstanbul Üniversitesi’nde felsefe okuyorum. Kitaplara, düşünmeye, insan zihnine olan ilgim hep vardı. Sert Ama kitaplar karnımı doyurmuyor, düşünmek elektrik faturasını ödemiyor. Bir yanda akademik hayallerim, diğer yanda geçim derdi arasında kalakaldım.
İlk zamanlar kafelerde çalıştım. Geceleri garsonluk, sabahları okula koşuşturma. Ama İstanbul’un derdi büyük. Ucuz iş çok, emeğin karşılığı yok. Dolgun meme Kira artınca daha fazla iş aramak zorunda kaldım. Kimi arkadaşlarım gibi ben de çıkışsız kalınca başka yollar aradım. Kimse kolayına yapmaz bazı şeyleri. Mecbur kalınca, yalnız kalınca insan neyi yapamayacağını bildiğini sanıyor; sonra kendini susturarak başlıyor.
Gündüzleri öğrenci, geceleri başka bir yüzüm vardı. Kimse bilmedi, kimse bilmesin istedim. Utandığımdan değil, yargılanmaktan. Çünkü insanlar konuşmayı sever, dinlemeyi değil.
Üsküdar sahilinde yürümeyi seviyorum. Özellikle akşam saatlerinde. Kız Kulesi’nin silueti gözümde umut gibi beliriyor. Hayallerimi yeniden hatırlatıyor bana. Belki bir gün kitap yazacağım. Belki bir gün benim hikâyemi okuyan biri, yalnız olmadığını hissedecek.
Ben bu hayatı seçmedim. Ama bu hayatın içinde kendimden vazgeçmeden yürümeyi seçtim. Yalnızlığımı, yüklerimi, korkularımı sırtladım. Bazen gözyaşımı kimse görmeden vapurda döktüm. Bazen bir sokak kedisiyle göz göze geldim, bir bakışta anlaştık sanki: hayatta kalmak sessiz bir dirençtir.
Ben Derya. 24 yaşındayım. Üsküdar escort yaşıyorum. Bu şehirde ne çok susan var, ne çok anlatılmamış hikâye… Ve ben onlardan biriyim. Ama hâlâ buradayım. Hâlâ kendi yolumu çizmeye kararlıyım.
Bir yanıt yazın