Kartal escort arka sokaklarında sabaha karşı hâlâ ışıkları yanan birkaç pencere olurdu. Soğuk duvarların ardında kimse görünmez ama herkesin kendine ait bir hikâyesi, bir suskunluğu vardı. O sokaklardan birinde yaşayan Derya, 23 yaşında, zorluklarla yoğrulmuş genç bir kadındı.
Derya, Zonguldak’ta doğmuştu. Babasını küçük yaşta maden kazasında kaybetmiş, annesiyle seks birlikte yaşamaya çalışmıştı. Yoksulluk ve çaresizlik, çocukluk yıllarında bile hep ensesindeydi. Okula hevesle başlamıştı ama 8. sınıftan sonra bırakmak zorunda kaldı. Annesi hastalanınca evin yükü ona kaldı.
İstanbul’a, daha doğrusu Kartal escort gelişi bir akrabasının aracılığıyla oldu. “Temizlik işi buluruz,” denmişti ama gerçek başka çıktı. Kendisini istemediği bir hayatın içinde buldu: bir hayat kadını olarak.
İlk zamanlar isyan etti, kaçmaya çalıştı ama ne ailesi ne de devlet kapısı ona kucak açmadı. Sonunda teslim oldu bu karanlığa. Kartal escort soğuk kaldırımlarında geceleri adımlar, sabahları yorgun bakışlarla biterdi.
Ama Derya’nın içinde bir umut, çok küçük de olsa, hâlâ sönmemişti. Boş zamanlarında sahile inip martılara bakar, dalgaların sesinde huzur arardı. Bir defasında, çantasına sıkıştırdığı eski bir deftere şu satırları yazmıştı:
“Kimsesizliğin ortasında kaybolmak, bağırıp da duyuramamak gibi. Ama belki bir gün, birileri duyar beni.”
O gün gerçekten geldi. Kartal escort bir kadın dayanışma derneği, sokakta yürürken dikkatini çekti. Çekingence içeri girdiğinde hayatının dönüm noktası başladı. Psikolojik destek aldı, kendini ifade etmeyi öğrendi. Ücretsiz verilen aşçılık kursuna katıldı. Çok çalıştı, çok yoruldu ama vazgeçmedi.
Bir yıl sonra Derya, bir kafenin mutfağında çalışmaya başladı. Kendi parasını kazanmanın gururu gözlerinden okunuyordu. Artık başını önüne eğmiyor, insanlarla göz göze gelebiliyordu. Geçmişini silemezdi belki ama geleceğini şekillendirebilirdi.
Bir yanıt yazın