Elif, Maltepe escort arka sokaklarından birinde, küçük, rutubet kokan bir bodrum katında yaşıyordu. Henüz 22 yaşındaydı ama gözlerinin götten içindeki yorgunluk, sanki bir ömrü yaşamış gibiydi. Çocukluğu yoklukla, gençliği ise mücadeleyle geçmişti. Ailesinden küçük yaşta kopmuş, önce akrabaların yanına sığınmış, sonra da sokakların soğuk yüzünü tanımıştı.
Hayat kadını olmuştu; zorunda kalmıştı. Hiçbir zaman hayal ettiği bir hayat değildi bu. Ama kirayı, elektriği, suyu ödemek zorundaydı. Her sabah gözlerini açtığında aynaya bakar, “Bir gün bitecek,” derdi kendine. Ama o “bir gün” hep bir sonraki güne ertelenirdi.
Maltepe escort sahili onun için bir kaçış noktasıydı. Gece ne kadar yorucu olursa olsun, sabahları denizin kıyısına gidip martı seslerini dinlemek, ona nefes aldırıyordu. Orada kendisini yeniden hatırlıyor, hâlâ içindeki insan kalabilmiş tarafıyla yüzleşiyordu.
Bir gün, sahilde elinde gitarla oturan bir kız gördü. Kız Elif’e gülümsedi, “Adım Derya,” dedi. Elif başta temkinliydi, ama zamanla Derya’ya içini dökmeye seks başladı. Hayatını, korkularını, başına gelenleri anlattı. Derya, onu dinledi, yargılamadan, küçümsemeden. Sonra Elif’in eline bir kâğıt tutuşturdu: “Maltepe Kadın Dayanışma Derneği – ücretsiz danışmanlık, eğitim, psikolojik destek.”
Elif, o kâğıdı günlerce çantasından çıkarmadı ama sonunda cesaretini toplayıp o kapıdan içeri girdi. Orada kendisine “sen suçlu değilsin” diyen bir sesle karşılaştı. İlk defa, gerçekten bir yardım eli uzatılmıştı ona. Eğitimlere katıldı, meslek edinme kurslarına yazıldı, temizlik işi buldu. Bir gün, geçim için bedenini satmak zorunda kalmayacağına inanmaya başladı.
Yavaş yavaş geceler değişti. Daha az korktu, daha az ağladı. Kendisine yeni bir yol çizmeye karar verdi. Hayatı hâlâ kolay değildi ama artık yalnız değildi. Derya’yla görüşmeye devam etti, hatta başka kadınlara da destek oral olmaya başladı. Sahilde otururken bir gün şöyle dedi: “Beni yok sayanların arasından yürüyüp geçtim. Artık kendimi tanıyorum. Adım Elif, ve ben güçlüyüm.”
Bir yanıt yazın