Kategori: Uncategorized

Yasemin 25 yaşındaydı. İstanbul’un kenarında ama kalabalığın hemen kıyısında duran Çekmeköy escort, iki odalı küçük bir evde annesiyle birlikte yaşıyordu. Yaşam onlara fazla cömert davranmamıştı. Babası o daha on yaşındayken evi terk etmiş, annesi ise bir apartman temizliğinde çalışarak geçimlerini sağlamaya çalışmıştı. Yasemin o günden sonra sorumluluk kavramını çok erken yaşta öğrenmişti.

Liseyi dışarıdan bitirmişti. Okula düzenli devam edememişti çünkü çalışmak zorundaydı. Gündüzleri bir pastanede garsonluk yapıyor, akşamları evde annesinin yorgun ellerine yardım ediyordu. Gündelik hayat, yorgunlukla karışık bir sessizlik içinde akıp gidiyordu. Fakat Yasemin’in içinde başka bir dünya daha vardı. Çocukken hayalini kurduğu gazeteci olma arzusu, zamanla yorgunluğun içinde küllenmiş ama asla tamamen sönmemişti.

Bir sabah işe giderken, her zaman geçtiği yoldaki kütüphanenin camında bir afiş gördü:
“Kadınlar İçin Yaratıcı Yazarlık Atölyesi – Çekmeköy Kültür Merkezi’nde”

Gözleri takıldı. İşe geç kalmamak için yürümeye devam etti ama o afiş aklından çıkmadı. Ertesi gün öğle arasında tekrar gelip duyuruyu inceledi. Başvuru ücretsizdi. “Denemekten ne çıkar?” diye düşündü.

Bir hafta sonra ilk derse katıldığında utangaçtı. Elinde sadece eski bir defteri ve bitmek üzere olan bir tükenmez kalemi vardı. Ama kalbinin en derin yerinde bir şeyler kıpırdanıyordu. Çekmeköy milf escort eğitmenler çok anlayışlıydı, diğer kadınlar da onun gibiydi: Hayatın kıyısında tutunmaya çalışan ama anlatacak çok şeyi olan kadınlar.

Yasemin ilk hikayesini yazdığında, aslında kendi çocukluğunu anlatmıştı. Çekmeköy olgun escort o yazıyı sesli okurken salon sessizliğe gömülmüştü. Sesi titremişti, gözleri dolmuştu ama kimse yargılamamıştı. Aksine, sonunda bir alkış duymuştu; içten, yürekten gelen bir alkış.

O günden sonra her hafta atölyeye katıldı. Yazdıkça içindeki Yasemin’i yeniden tanıdı. Yorgun bedeninin içinde güçlü bir ruh taşıdığını fark etti. Artık sadece hayatta kalmaya çalışan biri değil, kelimeleriyle dünyasını kuran bir kadındı.

Zehra 27 yaşındaydı. İstanbul’un kalabalık semtlerinden biri olan Çekmeköy escort gölgeli sokaklarında sessizce yaşıyordu. Sessizdi çünkü sesini duyurmak için ne zamanı ne de gücü olmuştu. Günlük yaşamı, sabah işe gitmek ve akşam eve dönmekten ibaretti. Oral Ama iç dünyasında, kelimelere dökülemeyen derin bir çaba, bir umut vardı.

Çocukken doktor olmak istemişti. Ancak ekonomik gerçekler, hayallerin çok uzağına savurmuştu onu. Lise mezuniyetinden sonra üniversiteye gidecek maddi gücü olmadığı için hemen çalışmaya başlamıştı. Şimdi Çekmeköy’de bir tekstil atölyesinde sabahın yedisinden akşamın yedisini aşan saatlere kadar dikiş dikiyordu. Ellerindeki nasırlar, geçip giden yılların iziydi.

Zehra, her akşam atölyeden çıktığında yürüyerek eve dönerdi. Yolu, Kültür Merkezi’nin önünden geçerdi hep. Oradaki panolarda asılı duyurulara bakmayı alışkanlık haline getirmişti. Bir gün gözleri bir afişe takıldı:
“Hayatını Yaz: Çekmeköy Kadın Hikâyeleri Atölyesi”

Önce güldü. “Ben kimim ki yazayım?” dedi içinden. Ama birkaç gün sonra cesaretini toplayıp başvurdu. Atölye onun için yeni bir kapıydı. İlk oturumda herkesin gözleri birbirini tartıyor, sessiz bir dayanışma kuruyordu. Zehra da oturdu, kalemi eline aldı ve yıllardır içinde tuttuğu duyguları, anıları, hayal kırıklıklarını dökmeye başladı.

Yazmak, Zehra’ya ilk defa kendini dinleme ve anlatma fırsatı verdi. Dikiş makinelerinin sesiyle geçen günlerinin arasında artık bir cümle kurma alanı vardı. Atölyedeki kadınların çoğu da onun gibiydi: Sessiz, yorgun ama dirençli.

Bir ay sonra, atölye tarafından düzenlenen okuma etkinliğinde Zehra kendi hikayesini okudu. İlk cümleyi okurken sesi titredi ama devam ettikçe kelimeler akmaya başladı. Salondaki herkes susmuş, onu dinliyordu. O an Zehra, görünmeyen bir kadın olmaktan çıkıp kendi hikayesini sahiplenen bir bireye dönüşmüştü.

Çekmeköy escort artık sadece yaşadığı yer değil, kendi sesini bulduğu, varlığını yazıyla duyurduğu bir mekâna dönüşmüştü.

Üsküdar escort dar sokaklarında gece, kendini başka türlü hissettirirdi. Işığın çekildiği, insanların çekingen adımlarla evlerine döndüğü o saatlerde, 22 yaşındaki Elif de başka bir hayata yürüyordu. Hayalindeki hayatı değil; mecbur kaldığı hayatı.

Bir zamanlar öğretmen olmak istiyordu. Marmara Üniversitesi’nde bir dönem okumuş, ancak ailesinden kalan borçlar, babasının iflası ve ardından gelen hastalığı her şeyi altüst etmişti. Annesi, Elif 18 yaşına bastığında evi terk etmişti zaten. Elif bir başına kalmıştı. Yarı zamanlı işlerde çalışmıştı; kafede garsonluk, markette kasiyerlik… Ama kiralar, faturalar ve babasının ilaçları hiçbir zaman maaşına sığmamıştı.

Dolgun Memeli

Sonunda, üniversite arkadaşlarından birinin aracılığıyla “gece işi” yapan kadınlarla tanıştı. Başta tiksinmişti fikrinden. Günlerce düşünmüş, uykusuz kalmış, aynadaki kendisinden nefret etmişti. Ama Üsküdar’da her sabah metrobüs beklerken üşüyen ve cebinde yalnızca 11 lira olan Elif için seçenekler daralıyordu.

İlk geceyi hâlâ hatırlıyordu. Salacak’ta bir otelin lobisinde otururken, boğazın üstündeki köprü ışıklarına bakmıştı. Boğaz güzeldi; ama geceleri daha yalnızdı. Üsküdar Cimcif Elif de öyleydi. O gece kendini bir yabancıya teslim ederken, ruhunun bir parçasını da geride bırakmıştı sanki.

Zamanla kabuğunu kalınlaştırdı. Duygularını susturmayı öğrendi. Parayı biriktiriyor, babasının özel tedavisi için kenara koyuyordu. Her gün Üsküdar’da yürürken onu tanıyan kimse yoktu. Çünkü Elif, görünmeyen bir hayatın içindeydi.

Bir sabah, Üsküdar escort İskelesi’nde çayını içerken kendine söz verdi. Bu son olacaktı. Bedenini değil, kalemini kullanacaktı artık. Elif, gördüğü her kadının aslında bir hikâyesi olduğunu anlamıştı. Ve kendi hikâyesini yazmak istiyordu — bu sefer kendi cümleleriyle, kendi kararlarıyla.

Selin, 22 yaşındaydı. Üsküdar escort Karacaahmet Mezarlığı’nın karşısındaki otobüs durağında geceyi bekliyordu. Mezarlıkta ölüler sessizdi; ama sokaklar, yaşayanların sessiz çığlıklarıyla doluydu. Elindeki kahve bardağının içi boştu ama onu hâlâ tutuyordu. Sıcacık bir hayalin kırıntısı gibi…

Aslen Balıkesir doğumluydu. Annesi kanserden öldüğünde daha 14’ündeydi. Babası kısa süre sonra evi terk etti. Geride üç kardeşi ve yoksulluk kalmıştı. Liseyi zar zor bitirdi. Üniversiteye gitme hayalini bir kenara bırakarak İstanbul’a geldi. “İş bulur, ev tutar, kardeşlerime bakarım,” diye düşünmüştü. Ama İstanbul, düşleri değil, gerçekleri gösteren bir şehirdi.

İlk aylar garsonluk yaptı, sonra bir kafede temizlik. Ama kira, yemek, elektrik… Yetmiyordu. Sonra biri ona kolay para teklif etti. Karşılığında sadece sessizlik gerekiyordu. Onuru çiğnenmiş bir kadının sessizliği.

Başta “bir kez” dedi. Sonra o bir kezler çoğaldı. Her gece Üsküdar sokaklarında, Salacak’tan Altunizade’ye yürürken kendini tanıyamaz hale geldi. Geceleri kısa, sabahları sonsuzdu. Ama bir gün, Mimar Sinan’ın türbesinin önünden geçerken ağlamaya başladı. Herkesin geçmişi vardı. Onunki karanlık olsa da hâlâ içinden çıkmak istiyordu.

Bikinili Severim

Bir sabah sahilde bir çocuk ona yaklaştı. En fazla dokuz yaşındaydı.
“Teyze, üşüyor musun?” dedi.
Selin gülümsedi. “Biraz.”
Çocuk cebinden bir çikolata uzattı.
“O zaman bunu ye, biz okulda böyle yapıyoruz,” dedi.

O küçük iyilik, Selin’in kalbindeki zincire ilk çatlağı attı. O gün hayatında ilk kez kendisi için bir karar aldı. Kadıköy vapuruna binip karşı kıyıya geçti. Bir derneğe gitti. Utanarak, kısık sesle “Ben yardım almak istiyorum,” dedi. “Artık böyle yaşamak istemiyorum.”

Dernek ona bir oda, psikolojik destek ve yeniden başlama şansı verdi. Önce inanmadı ama zamanla alıştı. Gün geçtikçe insanlara bakışları değişti. Cimcif aynada kendine biraz daha fazla bakmaya başladı.

Şimdi Selin, Üsküdar escort bir kitap kafede çalışıyor. Gün içinde çay servisi yapıyor, geceleri açık öğretim lisesine devam ediyor. Hâlâ yalnız ama artık yitik değil. Çünkü kendini bulmaya başladı.

Ve bazen Karacaahmet’in önünden geçerken bir durakta oturuyor. Elinde yine kahve bardağı oluyor. Ama bu kez içinde kahve var. Ve bir damla umut…

Ben Elif. 21 yaşındayım. Üsküdar escort arka sokaklarından birinde, eski bir apartmanın üçüncü katında yaşıyorum. Sabahları martı sesleriyle, akşamlarıysa motorlu vapurların uğultusuyla baş başa kalırım. Şehir uyumaz ama ben çoğu gece yorgunluktan bayılır gibi uyuyorum.

İstanbul Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. Üsküdar’da okumak bambaşka. Her adımda bir tarih, her sokakta bir hikâye var. Ama kimse anlatmadı bana bu şehrin hikâyeye değil, paraya ihtiyacı olduğunu. Hayat üniversite kitaplarından daha zor, daha karmaşık.

Babamı çocuk yaşta kaybettim. Annem asgari ücretle bir okulda temizlik yapıyor. Burs ve KYK yetersiz kalınca iş aramaya başladım. Önce çocuk baktım, sonra bir kafede çalıştım. Ama saatler yetmedi, yorgunluk hiç bitmedi. Vip bazı insanlar için “çalışmak” sadece hayatın küçük bir parçası. Benim içinse tek anlamı.

Bir gün vapurda tanıştığım biri, “bu iş seni kurtarır” dedi. Önce anlamadım. Sonra anladım ama inkâr ettim. Sonra cebimde sadece üç lira kaldığında tekrar düşündüm. Kolay karar değil. Kimse gururla anlatmaz böyle şeyleri. Ama bazen hayatta kalmak için sessiz kalmayı öğrenmek zorundasın.

Gündüzleri Elif’tim. Not tutan, kitap okuyan, araştırmalar yapan. Geceleri başka biri. Üsküdar escort o kişi olmaktan mutlu değilim ama utanmıyorum da. Çünkü bu benim ayakta kalma şeklim. Çünkü başka seçeneğim yoktu.

Üsküdar sahilinde oturduğumda denize uzun uzun bakarım. Belki de umut hep karşı kıyıdadır diye. Ama martılar burada, gökyüzü burada. Ve ben buradayım. Kimliğimi, hayallerimi, inancımı kaybetmedim. Sadece sabretmeyi öğrendim.

Ben Derya. 24 yaşındayım. Üsküdar escort, yıllar önce restore edilmiş bir konağın arka bahçesindeki küçük müştemilat dairesinde yaşıyorum. Duvarlar ince, pencereler eski; kışın soğuk girer, yazın nem çıkmaz. Ama İstanbul gibi bir şehirde tek başına ayakta kalabilmek için lükse yer yok. Hayatta kalmanın adı artık sade yaşamak oldu.

Kalın Bacaklı

Ankara’dan İstanbul’a üniversite okumak için geldim. İstanbul Üniversitesi’nde felsefe okuyorum. Kitaplara, düşünmeye, insan zihnine olan ilgim hep vardı. Sert Ama kitaplar karnımı doyurmuyor, düşünmek elektrik faturasını ödemiyor. Bir yanda akademik hayallerim, diğer yanda geçim derdi arasında kalakaldım.

İlk zamanlar kafelerde çalıştım. Geceleri garsonluk, sabahları okula koşuşturma. Ama İstanbul’un derdi büyük. Ucuz iş çok, emeğin karşılığı yok. Dolgun meme Kira artınca daha fazla iş aramak zorunda kaldım. Kimi arkadaşlarım gibi ben de çıkışsız kalınca başka yollar aradım. Kimse kolayına yapmaz bazı şeyleri. Mecbur kalınca, yalnız kalınca insan neyi yapamayacağını bildiğini sanıyor; sonra kendini susturarak başlıyor.

Gündüzleri öğrenci, geceleri başka bir yüzüm vardı. Kimse bilmedi, kimse bilmesin istedim. Utandığımdan değil, yargılanmaktan. Çünkü insanlar konuşmayı sever, dinlemeyi değil.

Üsküdar sahilinde yürümeyi seviyorum. Özellikle akşam saatlerinde. Kız Kulesi’nin silueti gözümde umut gibi beliriyor. Hayallerimi yeniden hatırlatıyor bana. Belki bir gün kitap yazacağım. Belki bir gün benim hikâyemi okuyan biri, yalnız olmadığını hissedecek.

Ben bu hayatı seçmedim. Ama bu hayatın içinde kendimden vazgeçmeden yürümeyi seçtim. Yalnızlığımı, yüklerimi, korkularımı sırtladım. Bazen gözyaşımı kimse görmeden vapurda döktüm. Bazen bir sokak kedisiyle göz göze geldim, bir bakışta anlaştık sanki: hayatta kalmak sessiz bir dirençtir.

Ben Derya. 24 yaşındayım. Üsküdar escort yaşıyorum. Bu şehirde ne çok susan var, ne çok anlatılmamış hikâye… Ve ben onlardan biriyim. Ama hâlâ buradayım. Hâlâ kendi yolumu çizmeye kararlıyım.

Ben Seda. 25 yaşındayım. Üsküdar’da yaşıyorum. İstanbul Üniversitesi’nde Fransız Dili ve Edebiyatı okuyorum.

Hayat bana hiçbir şeyi kolay sunmadı. Babam ben küçükken evi terk etti. Annem bir fabrika temizliğinde belini incitti ve çalışamaz hale geldi. O günden beri geçim derdi bizim soframızdaki en büyük tabaktı. Lise yıllarımda gündüz okula, akşam bir tekstil atölyesine giderdim. Ama İstanbul’da üniversite okumak başka bir dünya. Kira, faturalar, ulaşım, yemek… Okula devam edebilmek için ne gerekiyorsa yapmak zorundaydım.

Kırmızı Rujlu Escort

Bazen insanlar yaşadıklarını açık açık söyleyemez. Ben de susarak anlatmayı öğrendim. vip başka yolları olmayan kadınlar gibi ben de bir yol seçtim, kimsenin bilmediği. Gündüzleri okuluma gidiyor, akşamları giydiğim maskeyle. Üsküdar escort başka biri gibi davranmak zorunda kalıyordum. Kimse Seda’nın içindeki kırılganlığı, göz kapaklarının ardında birikmiş uykusuzluğu bilmiyordu.

Üsküdar’da akşam yürüyüşü yapan insanlar arasına karıştığımda kendimi iki farklı hayatın ortasında gibi hissediyorum. Bir yanda sahilde çay içen gençler, diğer yanda ise benim gibi gözlerini yere dikmiş, görünmemeye çalışan kadınlar. Hayat birilerine pembe geçiyor, bazılarına gri.

Ben bu hikâyeyi acındırmak için anlatmıyorum. Yargılanmak da istemem. Herkesin sınandığı bir hayat var. Benim sınavım, seçim şansımın olmamasıydı. Ama ben hâlâ vazgeçmiş değilim. Diplomamı alacağım. Kendime başka bir yol çizeceğim. Belki küçük bir yayınevinde çalışırım, belki çocuklara Fransızca öğretirim. Belki sadece sabahları kahvemi huzurla içtiğim bir hayat kurarım. Bu bile lüks geliyor bazen.

Ben Seda. 25 yaşındayım. Üsküdar escort yaşıyorum. Hayatım kolay değil ama hâlâ direniyorum. Ve hâlâ, en çok kendi kendime inanmaya çalışıyorum.