Blog

Üsküdar escort dar sokaklarında gece, kendini başka türlü hissettirirdi. Işığın çekildiği, insanların çekingen adımlarla evlerine döndüğü o saatlerde, 22 yaşındaki Elif de başka bir hayata yürüyordu. Hayalindeki hayatı değil; mecbur kaldığı hayatı.

Bir zamanlar öğretmen olmak istiyordu. Marmara Üniversitesi’nde bir dönem okumuş, ancak ailesinden kalan borçlar, babasının iflası ve ardından gelen hastalığı her şeyi altüst etmişti. Annesi, Elif 18 yaşına bastığında evi terk etmişti zaten. Elif bir başına kalmıştı. Yarı zamanlı işlerde çalışmıştı; kafede garsonluk, markette kasiyerlik… Ama kiralar, faturalar ve babasının ilaçları hiçbir zaman maaşına sığmamıştı.

Dolgun Memeli

Sonunda, üniversite arkadaşlarından birinin aracılığıyla “gece işi” yapan kadınlarla tanıştı. Başta tiksinmişti fikrinden. Günlerce düşünmüş, uykusuz kalmış, aynadaki kendisinden nefret etmişti. Ama Üsküdar’da her sabah metrobüs beklerken üşüyen ve cebinde yalnızca 11 lira olan Elif için seçenekler daralıyordu.

İlk geceyi hâlâ hatırlıyordu. Salacak’ta bir otelin lobisinde otururken, boğazın üstündeki köprü ışıklarına bakmıştı. Boğaz güzeldi; ama geceleri daha yalnızdı. Üsküdar Cimcif Elif de öyleydi. O gece kendini bir yabancıya teslim ederken, ruhunun bir parçasını da geride bırakmıştı sanki.

Zamanla kabuğunu kalınlaştırdı. Duygularını susturmayı öğrendi. Parayı biriktiriyor, babasının özel tedavisi için kenara koyuyordu. Her gün Üsküdar’da yürürken onu tanıyan kimse yoktu. Çünkü Elif, görünmeyen bir hayatın içindeydi.

Bir sabah, Üsküdar escort İskelesi’nde çayını içerken kendine söz verdi. Bu son olacaktı. Bedenini değil, kalemini kullanacaktı artık. Elif, gördüğü her kadının aslında bir hikâyesi olduğunu anlamıştı. Ve kendi hikâyesini yazmak istiyordu — bu sefer kendi cümleleriyle, kendi kararlarıyla.

Selin, 22 yaşındaydı. Üsküdar escort Karacaahmet Mezarlığı’nın karşısındaki otobüs durağında geceyi bekliyordu. Mezarlıkta ölüler sessizdi; ama sokaklar, yaşayanların sessiz çığlıklarıyla doluydu. Elindeki kahve bardağının içi boştu ama onu hâlâ tutuyordu. Sıcacık bir hayalin kırıntısı gibi…

Aslen Balıkesir doğumluydu. Annesi kanserden öldüğünde daha 14’ündeydi. Babası kısa süre sonra evi terk etti. Geride üç kardeşi ve yoksulluk kalmıştı. Liseyi zar zor bitirdi. Üniversiteye gitme hayalini bir kenara bırakarak İstanbul’a geldi. “İş bulur, ev tutar, kardeşlerime bakarım,” diye düşünmüştü. Ama İstanbul, düşleri değil, gerçekleri gösteren bir şehirdi.

İlk aylar garsonluk yaptı, sonra bir kafede temizlik. Ama kira, yemek, elektrik… Yetmiyordu. Sonra biri ona kolay para teklif etti. Karşılığında sadece sessizlik gerekiyordu. Onuru çiğnenmiş bir kadının sessizliği.

Başta “bir kez” dedi. Sonra o bir kezler çoğaldı. Her gece Üsküdar sokaklarında, Salacak’tan Altunizade’ye yürürken kendini tanıyamaz hale geldi. Geceleri kısa, sabahları sonsuzdu. Ama bir gün, Mimar Sinan’ın türbesinin önünden geçerken ağlamaya başladı. Herkesin geçmişi vardı. Onunki karanlık olsa da hâlâ içinden çıkmak istiyordu.

Bikinili Severim

Bir sabah sahilde bir çocuk ona yaklaştı. En fazla dokuz yaşındaydı.
“Teyze, üşüyor musun?” dedi.
Selin gülümsedi. “Biraz.”
Çocuk cebinden bir çikolata uzattı.
“O zaman bunu ye, biz okulda böyle yapıyoruz,” dedi.

O küçük iyilik, Selin’in kalbindeki zincire ilk çatlağı attı. O gün hayatında ilk kez kendisi için bir karar aldı. Kadıköy vapuruna binip karşı kıyıya geçti. Bir derneğe gitti. Utanarak, kısık sesle “Ben yardım almak istiyorum,” dedi. “Artık böyle yaşamak istemiyorum.”

Dernek ona bir oda, psikolojik destek ve yeniden başlama şansı verdi. Önce inanmadı ama zamanla alıştı. Gün geçtikçe insanlara bakışları değişti. Cimcif aynada kendine biraz daha fazla bakmaya başladı.

Şimdi Selin, Üsküdar escort bir kitap kafede çalışıyor. Gün içinde çay servisi yapıyor, geceleri açık öğretim lisesine devam ediyor. Hâlâ yalnız ama artık yitik değil. Çünkü kendini bulmaya başladı.

Ve bazen Karacaahmet’in önünden geçerken bir durakta oturuyor. Elinde yine kahve bardağı oluyor. Ama bu kez içinde kahve var. Ve bir damla umut…

Ben Elif. 21 yaşındayım. Üsküdar escort arka sokaklarından birinde, eski bir apartmanın üçüncü katında yaşıyorum. Sabahları martı sesleriyle, akşamlarıysa motorlu vapurların uğultusuyla baş başa kalırım. Şehir uyumaz ama ben çoğu gece yorgunluktan bayılır gibi uyuyorum.

İstanbul Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. Üsküdar’da okumak bambaşka. Her adımda bir tarih, her sokakta bir hikâye var. Ama kimse anlatmadı bana bu şehrin hikâyeye değil, paraya ihtiyacı olduğunu. Hayat üniversite kitaplarından daha zor, daha karmaşık.

Babamı çocuk yaşta kaybettim. Annem asgari ücretle bir okulda temizlik yapıyor. Burs ve KYK yetersiz kalınca iş aramaya başladım. Önce çocuk baktım, sonra bir kafede çalıştım. Ama saatler yetmedi, yorgunluk hiç bitmedi. Vip bazı insanlar için “çalışmak” sadece hayatın küçük bir parçası. Benim içinse tek anlamı.

Bir gün vapurda tanıştığım biri, “bu iş seni kurtarır” dedi. Önce anlamadım. Sonra anladım ama inkâr ettim. Sonra cebimde sadece üç lira kaldığında tekrar düşündüm. Kolay karar değil. Kimse gururla anlatmaz böyle şeyleri. Ama bazen hayatta kalmak için sessiz kalmayı öğrenmek zorundasın.

Gündüzleri Elif’tim. Not tutan, kitap okuyan, araştırmalar yapan. Geceleri başka biri. Üsküdar escort o kişi olmaktan mutlu değilim ama utanmıyorum da. Çünkü bu benim ayakta kalma şeklim. Çünkü başka seçeneğim yoktu.

Üsküdar sahilinde oturduğumda denize uzun uzun bakarım. Belki de umut hep karşı kıyıdadır diye. Ama martılar burada, gökyüzü burada. Ve ben buradayım. Kimliğimi, hayallerimi, inancımı kaybetmedim. Sadece sabretmeyi öğrendim.

Ben Derya. 24 yaşındayım. Üsküdar escort, yıllar önce restore edilmiş bir konağın arka bahçesindeki küçük müştemilat dairesinde yaşıyorum. Duvarlar ince, pencereler eski; kışın soğuk girer, yazın nem çıkmaz. Ama İstanbul gibi bir şehirde tek başına ayakta kalabilmek için lükse yer yok. Hayatta kalmanın adı artık sade yaşamak oldu.

Kalın Bacaklı

Ankara’dan İstanbul’a üniversite okumak için geldim. İstanbul Üniversitesi’nde felsefe okuyorum. Kitaplara, düşünmeye, insan zihnine olan ilgim hep vardı. Sert Ama kitaplar karnımı doyurmuyor, düşünmek elektrik faturasını ödemiyor. Bir yanda akademik hayallerim, diğer yanda geçim derdi arasında kalakaldım.

İlk zamanlar kafelerde çalıştım. Geceleri garsonluk, sabahları okula koşuşturma. Ama İstanbul’un derdi büyük. Ucuz iş çok, emeğin karşılığı yok. Dolgun meme Kira artınca daha fazla iş aramak zorunda kaldım. Kimi arkadaşlarım gibi ben de çıkışsız kalınca başka yollar aradım. Kimse kolayına yapmaz bazı şeyleri. Mecbur kalınca, yalnız kalınca insan neyi yapamayacağını bildiğini sanıyor; sonra kendini susturarak başlıyor.

Gündüzleri öğrenci, geceleri başka bir yüzüm vardı. Kimse bilmedi, kimse bilmesin istedim. Utandığımdan değil, yargılanmaktan. Çünkü insanlar konuşmayı sever, dinlemeyi değil.

Üsküdar sahilinde yürümeyi seviyorum. Özellikle akşam saatlerinde. Kız Kulesi’nin silueti gözümde umut gibi beliriyor. Hayallerimi yeniden hatırlatıyor bana. Belki bir gün kitap yazacağım. Belki bir gün benim hikâyemi okuyan biri, yalnız olmadığını hissedecek.

Ben bu hayatı seçmedim. Ama bu hayatın içinde kendimden vazgeçmeden yürümeyi seçtim. Yalnızlığımı, yüklerimi, korkularımı sırtladım. Bazen gözyaşımı kimse görmeden vapurda döktüm. Bazen bir sokak kedisiyle göz göze geldim, bir bakışta anlaştık sanki: hayatta kalmak sessiz bir dirençtir.

Ben Derya. 24 yaşındayım. Üsküdar escort yaşıyorum. Bu şehirde ne çok susan var, ne çok anlatılmamış hikâye… Ve ben onlardan biriyim. Ama hâlâ buradayım. Hâlâ kendi yolumu çizmeye kararlıyım.

Ben Seda. 25 yaşındayım. Üsküdar’da yaşıyorum. İstanbul Üniversitesi’nde Fransız Dili ve Edebiyatı okuyorum.

Hayat bana hiçbir şeyi kolay sunmadı. Babam ben küçükken evi terk etti. Annem bir fabrika temizliğinde belini incitti ve çalışamaz hale geldi. O günden beri geçim derdi bizim soframızdaki en büyük tabaktı. Lise yıllarımda gündüz okula, akşam bir tekstil atölyesine giderdim. Ama İstanbul’da üniversite okumak başka bir dünya. Kira, faturalar, ulaşım, yemek… Okula devam edebilmek için ne gerekiyorsa yapmak zorundaydım.

Kırmızı Rujlu Escort

Bazen insanlar yaşadıklarını açık açık söyleyemez. Ben de susarak anlatmayı öğrendim. vip başka yolları olmayan kadınlar gibi ben de bir yol seçtim, kimsenin bilmediği. Gündüzleri okuluma gidiyor, akşamları giydiğim maskeyle. Üsküdar escort başka biri gibi davranmak zorunda kalıyordum. Kimse Seda’nın içindeki kırılganlığı, göz kapaklarının ardında birikmiş uykusuzluğu bilmiyordu.

Üsküdar’da akşam yürüyüşü yapan insanlar arasına karıştığımda kendimi iki farklı hayatın ortasında gibi hissediyorum. Bir yanda sahilde çay içen gençler, diğer yanda ise benim gibi gözlerini yere dikmiş, görünmemeye çalışan kadınlar. Hayat birilerine pembe geçiyor, bazılarına gri.

Ben bu hikâyeyi acındırmak için anlatmıyorum. Yargılanmak da istemem. Herkesin sınandığı bir hayat var. Benim sınavım, seçim şansımın olmamasıydı. Ama ben hâlâ vazgeçmiş değilim. Diplomamı alacağım. Kendime başka bir yol çizeceğim. Belki küçük bir yayınevinde çalışırım, belki çocuklara Fransızca öğretirim. Belki sadece sabahları kahvemi huzurla içtiğim bir hayat kurarım. Bu bile lüks geliyor bazen.

Ben Seda. 25 yaşındayım. Üsküdar escort yaşıyorum. Hayatım kolay değil ama hâlâ direniyorum. Ve hâlâ, en çok kendi kendime inanmaya çalışıyorum.

Ben Elif. 23 yaşındayım. Üsküdar escort yaşıyorum. Marmara Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. Hayatım dışarıdan bakanlara sıradan gibi görünebilir ama içimde fırtınalar var; sustuklarım, mecbur kaldıklarım, geceleri içime işleyen gerçekler…

Ben bu şehre Mardin’den geldim. Ailem kalabalık, yoksul. Babam yıllarca inşaatlarda çalıştı, sonra bel fıtığı oldu. Annem temizliklere gider. Ben ise hep “okuyacağım, kurtulacağım” diye büyüdüm. Üniversiteyi kazandığımda gözlerim dolmuştu. Ama gerçek hayat, ders kitaplarında yazmıyor.

İstanbul pahalı. Yurt çıkmadı. Ev kiraları uçmuş. İlk yıl iki işte birden çalıştım: sabah kafede garsonluk, akşam etüt merkezinde kayıt alımı. Ama yetmedi. Telefonum bozulduğunda, faturaları ödeyemediğimde, kirayı aksattığımda… İnsan kendini köşeye sıkışmış hissediyor. Ve bazen, mecbur kalıyor.

Beni yargılayanlar oldu, oluyor. Ama kimse sabaha kadar gözünü kırpmadan ağladığımı, utançla aynaya bakamadığım sabahları bilmiyor. Hayatta kalmaya çalıştım. Başka çarem yoktu demeye utanıyorum ama öyleydi. Vip o kararı bir gecede değil, aylarca aç uyuyarak verdim.

Sert Severim

Şimdi elimde bir kimlik kartı, cebimde kira parası var. Ama içimde taşıdığım yükle her gün Üsküdar sokaklarında yürürken, kimse gözlerimin içindeki savaşı görmüyor. İnsanların arasında yürürken bazen görünmez oluyorum. En çok da sahil kenarında yalnız otururken anlıyorum ne kadar suskunlaştığımı.

Ben kötü biri değilim. Sadece imkânsızlıklar içinde sıkışmış biriyim. Hayallerim hâlâ var. Mezun olduğumda, kadınlar için bir sivil toplum kuruluşunda çalışmak istiyorum. Üsküdar escort benim gibi mecbur bırakılmış kadınlara bir omuz olmak, bir çıkış yolu sunmak istiyorum. Çünkü biliyorum ki; biz suçlu değiliz, yalnızca seçenekleri çalınmış insanlarız.

Ben Derya. 22 yaşındayım. Kadıköy’de, eski bir apartmanın dar odalarından birinde yaşıyorum. Dışarıdan bakan biri için belki sıradan bir üniversite öğrencisiyim. Oysa içimde taşıdığım hayat, göründüğümden çok daha karmaşık ve sessiz.

Aslen Adana’dan geldim. Üniversiteyi kazanıp İstanbul’a adım attığımda, her şeyin değişeceğini sandım. Oysa İstanbul seni hayal kurarken değil, kira ödeyemediğin günlerde sınar. Kadıköy’ün kalabalık sokakları, renkli duvarları, özgür havası… Hiçbiri, geceleri tek başına ağlarken sana yardım etmez.

Bikinili Fantazi Seven

Sabahları derse gidiyorum, akşamları bir kafede çalışıyorum. Haftanın iki günü temizlik işine gidiyorum. Ne okul masraflarına ne yaşama yetiyor kazandıklarım. Aileme destek olabilmeyi geçtim, bazen kendime bile yetişemiyorum.

Bir noktada sustum. Çünkü anlatmanın bir faydası yoktu. O zaman kabullendim. Kadıköy escort bazı akşamlar, sokak lambalarının altında başka birine dönüşüyorum. Sadece birkaç saatliğine… ama o saatler günlerimi kurtarıyor. Sonra sabah oluyor, Derya yine üniversiteye gidiyor. Yorgun, ama hala ayakta.

Kadıköy’ün sahilinde bazen oturup insanları izliyorum. Kimsenin yüzünde “hayatta kalmaya çalışıyorum” yazmıyor. Belki benim de yazmıyor. Ama içimde bir ses sürekli “bir gün bitecek” diyor. O günü bekliyorum. Vazgeçmeden, yıkılmadan.

Ben Derya. 22 yaşındayım. Kadıköy escort sessiz kalabalığında kendi yolunu arayan genç bir kadınım. Ne güçlü olmak istedim, ne bu kadar yalnız. Vip esc ama bu şehir bana başka seçenek bırakmadı. Şimdi tek dileğim: Yaşamak, sadece biraz daha onurluca.