Yazar: admin

Merve, 28 yaşındaydı. Kartal escort kalabalık sokaklarında sessizce yürürken, etrafındaki insanların çoğu onu fark etmezdi. Gün boyunca küçük bir kafede bulaşıkçı olarak çalışıyor, akşamları ise yalnız kaldığı küçük memeli odasında hayatın zorluklarıyla mücadele ediyordu. İstanbul’un karmaşasında kendine yeni bir yaşam kurmaya çalışan Merve’nin hikayesi, zorluklarla doluydu ama umudu da hiçbir zaman kaybetmemişti.

Merve, doğduğu Rize’nin küçük bir köyünden İstanbul’a kaçmıştı. Ailesi maddi sıkıntılar içindeydi ve eğitimine devam edememişti. Genç yaşta evlendirilmiş, evliliği ise sevgi dolu değil, zorluklarla doluydu. Şiddet ve yalnızlık içinde geçen yılların ardından Kartal’a gelmeye karar verdi.

İlk zamanlar çeşitli işlerde çalıştı; temizlik, garsonluk ve bulaşıkçılık gibi işler yaptı. Ancak sikiş geçim sıkıntısı büyüdü ve bir gece sokakta kalmak zorunda kaldı. Kartal sahilinde, dalgaların sesiyle karışan soğuk havada yalnızlığı hissetti.

Bir sabah sahilde tanıştığı yaşlı bir kadın, ona kadın dayanışma merkezinin adresini verdi. Merve tereddüt etti ama sonunda o merkeze gitmeye karar verdi. Merkezde kendini ilk defa güvende hissetti. Başka kadınlarla tanıştı ve destek aldı. Meslek kurslarına katıldı, terapi gördü ve hayatını yeniden kurmaya başladı.

Şimdi, Kartal escort küçük bir pastanede çalışıyor. Sabahları taze çöreklerin kokusuyla uyanmak ona umut veriyor. Geçmişin izleri hala duruyor ama artık onları taşımak zorunda değil. Merve için Kartal, yeni başlangıçların ve umutların simgesi olmuştu.

Merve, 29 yaşındaydı. Hayat onu zorlasa da, Kartal escort kalabalık ve hareketli sokaklarında tek başına ayakta durmaya çalışıyordu. İşsizliğin, kira borçlarının ve hayatın getirdiği ağır yüklerin altında ezilmemek sert için mücadele ediyordu. Üniversiteden mezun olduktan sonra iş bulmakta zorlanmış, birkaç aylık geçici işlerden sonra sonunda patronuyla sorun yaşayıp işini kaybetmişti.

Kartal, onun için hem ev hem umut demekti. Küçük bir apartman dairesinde yaşıyor, gün boyunca iş ilanlarını takip ediyor, günün sonunda sahilde yürüyüş yaparak bacak omuz kafasını dağıtmaya çalışıyordu. Ama gün geçtikçe, umutları biraz daha kırılıyor, hayat daha da zorlaşıyordu.

Merve, elindeki paranın azaldığını gördükçe panikliyordu. Telefon faturaları, elektrik, su derken ay sonunu getirmek imkânsız hale gelmişti. Ailesinden escort uzakta olması da onu daha yalnız hissettiriyordu. Bazen ağlamamak için kendini zor tutuyor, ama içindeki güçlü kadın sesi hep “Pes etme!” diyordu.

Bir akşam, Kartal escort küçük bir kafesinde otururken tanıştığı biri ona yeni bir iş teklif etti. Teklif, kolay olmayan, toplumun pek de hoş karşılamadığı bir alandaydı ama Merve’nin çaresi yoktu. “Bu iş hayatımı kurtarabilir,” diye düşündü. Tereddüt etti, korktu ama parasızlık onu çaresiz bırakmıştı.

İlk günler zorluydu; kendini garip hissediyor, insanlara güvenmekte güçlük çekiyordu. Ama zamanla bu yeni hayatın kurallarını öğrenmeye başladı. Müşterileriyle iletişim kurmak, sınırlarını belirlemek ve kendi güvenliğini sağlamak zorundaydı. Her gece evine dönerken hem yorgun hem de biraz daha güçlü hissediyordu.

Merve, Kartal sokaklarında yürürken aklından birçok düşünce geçiyordu. Belki bu hayat kalıcı olmayacaktı, belki bir gün çok daha farklı bir yolda olacaktı. Ama o ana kadar, ayakta kalmak ve kendi ayakları üzerinde durmak zorundaydı. Çünkü biliyordu ki gerçek güç, ne yaşarsan yaşa, asla pes etmemekteydi.

Bir gün, bir tanıdığı ona güvenilir bir iş bulacağını söyledi. Bu Merve için yeni bir kapı olabilirdi. İçindeki umut tekrar yeşerdi. Kartal escort kalabalığında yalnız olmasa da, kendisi için savaşmaya devam edecekti.

Yasemin 25 yaşındaydı. İstanbul’un kenarında ama kalabalığın hemen kıyısında duran Çekmeköy escort, iki odalı küçük bir evde annesiyle birlikte yaşıyordu. Yaşam onlara fazla cömert davranmamıştı. Babası o daha on yaşındayken evi terk etmiş, annesi ise bir apartman temizliğinde çalışarak geçimlerini sağlamaya çalışmıştı. Yasemin o günden sonra sorumluluk kavramını çok erken yaşta öğrenmişti.

Liseyi dışarıdan bitirmişti. Okula düzenli devam edememişti çünkü çalışmak zorundaydı. Gündüzleri bir pastanede garsonluk yapıyor, akşamları evde annesinin yorgun ellerine yardım ediyordu. Gündelik hayat, yorgunlukla karışık bir sessizlik içinde akıp gidiyordu. Fakat Yasemin’in içinde başka bir dünya daha vardı. Çocukken hayalini kurduğu gazeteci olma arzusu, zamanla yorgunluğun içinde küllenmiş ama asla tamamen sönmemişti.

Bir sabah işe giderken, her zaman geçtiği yoldaki kütüphanenin camında bir afiş gördü:
“Kadınlar İçin Yaratıcı Yazarlık Atölyesi – Çekmeköy Kültür Merkezi’nde”

Gözleri takıldı. İşe geç kalmamak için yürümeye devam etti ama o afiş aklından çıkmadı. Ertesi gün öğle arasında tekrar gelip duyuruyu inceledi. Başvuru ücretsizdi. “Denemekten ne çıkar?” diye düşündü.

Bir hafta sonra ilk derse katıldığında utangaçtı. Elinde sadece eski bir defteri ve bitmek üzere olan bir tükenmez kalemi vardı. Ama kalbinin en derin yerinde bir şeyler kıpırdanıyordu. Çekmeköy milf escort eğitmenler çok anlayışlıydı, diğer kadınlar da onun gibiydi: Hayatın kıyısında tutunmaya çalışan ama anlatacak çok şeyi olan kadınlar.

Yasemin ilk hikayesini yazdığında, aslında kendi çocukluğunu anlatmıştı. Çekmeköy olgun escort o yazıyı sesli okurken salon sessizliğe gömülmüştü. Sesi titremişti, gözleri dolmuştu ama kimse yargılamamıştı. Aksine, sonunda bir alkış duymuştu; içten, yürekten gelen bir alkış.

O günden sonra her hafta atölyeye katıldı. Yazdıkça içindeki Yasemin’i yeniden tanıdı. Yorgun bedeninin içinde güçlü bir ruh taşıdığını fark etti. Artık sadece hayatta kalmaya çalışan biri değil, kelimeleriyle dünyasını kuran bir kadındı.

Zehra 27 yaşındaydı. İstanbul’un kalabalık semtlerinden biri olan Çekmeköy escort gölgeli sokaklarında sessizce yaşıyordu. Sessizdi çünkü sesini duyurmak için ne zamanı ne de gücü olmuştu. Günlük yaşamı, sabah işe gitmek ve akşam eve dönmekten ibaretti. Oral Ama iç dünyasında, kelimelere dökülemeyen derin bir çaba, bir umut vardı.

Çocukken doktor olmak istemişti. Ancak ekonomik gerçekler, hayallerin çok uzağına savurmuştu onu. Lise mezuniyetinden sonra üniversiteye gidecek maddi gücü olmadığı için hemen çalışmaya başlamıştı. Şimdi Çekmeköy’de bir tekstil atölyesinde sabahın yedisinden akşamın yedisini aşan saatlere kadar dikiş dikiyordu. Ellerindeki nasırlar, geçip giden yılların iziydi.

Zehra, her akşam atölyeden çıktığında yürüyerek eve dönerdi. Yolu, Kültür Merkezi’nin önünden geçerdi hep. Oradaki panolarda asılı duyurulara bakmayı alışkanlık haline getirmişti. Bir gün gözleri bir afişe takıldı:
“Hayatını Yaz: Çekmeköy Kadın Hikâyeleri Atölyesi”

Önce güldü. “Ben kimim ki yazayım?” dedi içinden. Ama birkaç gün sonra cesaretini toplayıp başvurdu. Atölye onun için yeni bir kapıydı. İlk oturumda herkesin gözleri birbirini tartıyor, sessiz bir dayanışma kuruyordu. Zehra da oturdu, kalemi eline aldı ve yıllardır içinde tuttuğu duyguları, anıları, hayal kırıklıklarını dökmeye başladı.

Yazmak, Zehra’ya ilk defa kendini dinleme ve anlatma fırsatı verdi. Dikiş makinelerinin sesiyle geçen günlerinin arasında artık bir cümle kurma alanı vardı. Atölyedeki kadınların çoğu da onun gibiydi: Sessiz, yorgun ama dirençli.

Bir ay sonra, atölye tarafından düzenlenen okuma etkinliğinde Zehra kendi hikayesini okudu. İlk cümleyi okurken sesi titredi ama devam ettikçe kelimeler akmaya başladı. Salondaki herkes susmuş, onu dinliyordu. O an Zehra, görünmeyen bir kadın olmaktan çıkıp kendi hikayesini sahiplenen bir bireye dönüşmüştü.

Çekmeköy escort artık sadece yaşadığı yer değil, kendi sesini bulduğu, varlığını yazıyla duyurduğu bir mekâna dönüşmüştü.

Üsküdar escort dar sokaklarında gece, kendini başka türlü hissettirirdi. Işığın çekildiği, insanların çekingen adımlarla evlerine döndüğü o saatlerde, 22 yaşındaki Elif de başka bir hayata yürüyordu. Hayalindeki hayatı değil; mecbur kaldığı hayatı.

Bir zamanlar öğretmen olmak istiyordu. Marmara Üniversitesi’nde bir dönem okumuş, ancak ailesinden kalan borçlar, babasının iflası ve ardından gelen hastalığı her şeyi altüst etmişti. Annesi, Elif 18 yaşına bastığında evi terk etmişti zaten. Elif bir başına kalmıştı. Yarı zamanlı işlerde çalışmıştı; kafede garsonluk, markette kasiyerlik… Ama kiralar, faturalar ve babasının ilaçları hiçbir zaman maaşına sığmamıştı.

Dolgun Memeli

Sonunda, üniversite arkadaşlarından birinin aracılığıyla “gece işi” yapan kadınlarla tanıştı. Başta tiksinmişti fikrinden. Günlerce düşünmüş, uykusuz kalmış, aynadaki kendisinden nefret etmişti. Ama Üsküdar’da her sabah metrobüs beklerken üşüyen ve cebinde yalnızca 11 lira olan Elif için seçenekler daralıyordu.

İlk geceyi hâlâ hatırlıyordu. Salacak’ta bir otelin lobisinde otururken, boğazın üstündeki köprü ışıklarına bakmıştı. Boğaz güzeldi; ama geceleri daha yalnızdı. Üsküdar Cimcif Elif de öyleydi. O gece kendini bir yabancıya teslim ederken, ruhunun bir parçasını da geride bırakmıştı sanki.

Zamanla kabuğunu kalınlaştırdı. Duygularını susturmayı öğrendi. Parayı biriktiriyor, babasının özel tedavisi için kenara koyuyordu. Her gün Üsküdar’da yürürken onu tanıyan kimse yoktu. Çünkü Elif, görünmeyen bir hayatın içindeydi.

Bir sabah, Üsküdar escort İskelesi’nde çayını içerken kendine söz verdi. Bu son olacaktı. Bedenini değil, kalemini kullanacaktı artık. Elif, gördüğü her kadının aslında bir hikâyesi olduğunu anlamıştı. Ve kendi hikâyesini yazmak istiyordu — bu sefer kendi cümleleriyle, kendi kararlarıyla.

Selin, 22 yaşındaydı. Üsküdar escort Karacaahmet Mezarlığı’nın karşısındaki otobüs durağında geceyi bekliyordu. Mezarlıkta ölüler sessizdi; ama sokaklar, yaşayanların sessiz çığlıklarıyla doluydu. Elindeki kahve bardağının içi boştu ama onu hâlâ tutuyordu. Sıcacık bir hayalin kırıntısı gibi…

Aslen Balıkesir doğumluydu. Annesi kanserden öldüğünde daha 14’ündeydi. Babası kısa süre sonra evi terk etti. Geride üç kardeşi ve yoksulluk kalmıştı. Liseyi zar zor bitirdi. Üniversiteye gitme hayalini bir kenara bırakarak İstanbul’a geldi. “İş bulur, ev tutar, kardeşlerime bakarım,” diye düşünmüştü. Ama İstanbul, düşleri değil, gerçekleri gösteren bir şehirdi.

İlk aylar garsonluk yaptı, sonra bir kafede temizlik. Ama kira, yemek, elektrik… Yetmiyordu. Sonra biri ona kolay para teklif etti. Karşılığında sadece sessizlik gerekiyordu. Onuru çiğnenmiş bir kadının sessizliği.

Başta “bir kez” dedi. Sonra o bir kezler çoğaldı. Her gece Üsküdar sokaklarında, Salacak’tan Altunizade’ye yürürken kendini tanıyamaz hale geldi. Geceleri kısa, sabahları sonsuzdu. Ama bir gün, Mimar Sinan’ın türbesinin önünden geçerken ağlamaya başladı. Herkesin geçmişi vardı. Onunki karanlık olsa da hâlâ içinden çıkmak istiyordu.

Bikinili Severim

Bir sabah sahilde bir çocuk ona yaklaştı. En fazla dokuz yaşındaydı.
“Teyze, üşüyor musun?” dedi.
Selin gülümsedi. “Biraz.”
Çocuk cebinden bir çikolata uzattı.
“O zaman bunu ye, biz okulda böyle yapıyoruz,” dedi.

O küçük iyilik, Selin’in kalbindeki zincire ilk çatlağı attı. O gün hayatında ilk kez kendisi için bir karar aldı. Kadıköy vapuruna binip karşı kıyıya geçti. Bir derneğe gitti. Utanarak, kısık sesle “Ben yardım almak istiyorum,” dedi. “Artık böyle yaşamak istemiyorum.”

Dernek ona bir oda, psikolojik destek ve yeniden başlama şansı verdi. Önce inanmadı ama zamanla alıştı. Gün geçtikçe insanlara bakışları değişti. Cimcif aynada kendine biraz daha fazla bakmaya başladı.

Şimdi Selin, Üsküdar escort bir kitap kafede çalışıyor. Gün içinde çay servisi yapıyor, geceleri açık öğretim lisesine devam ediyor. Hâlâ yalnız ama artık yitik değil. Çünkü kendini bulmaya başladı.

Ve bazen Karacaahmet’in önünden geçerken bir durakta oturuyor. Elinde yine kahve bardağı oluyor. Ama bu kez içinde kahve var. Ve bir damla umut…

Ben Elif. 21 yaşındayım. Üsküdar escort arka sokaklarından birinde, eski bir apartmanın üçüncü katında yaşıyorum. Sabahları martı sesleriyle, akşamlarıysa motorlu vapurların uğultusuyla baş başa kalırım. Şehir uyumaz ama ben çoğu gece yorgunluktan bayılır gibi uyuyorum.

İstanbul Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. Üsküdar’da okumak bambaşka. Her adımda bir tarih, her sokakta bir hikâye var. Ama kimse anlatmadı bana bu şehrin hikâyeye değil, paraya ihtiyacı olduğunu. Hayat üniversite kitaplarından daha zor, daha karmaşık.

Babamı çocuk yaşta kaybettim. Annem asgari ücretle bir okulda temizlik yapıyor. Burs ve KYK yetersiz kalınca iş aramaya başladım. Önce çocuk baktım, sonra bir kafede çalıştım. Ama saatler yetmedi, yorgunluk hiç bitmedi. Vip bazı insanlar için “çalışmak” sadece hayatın küçük bir parçası. Benim içinse tek anlamı.

Bir gün vapurda tanıştığım biri, “bu iş seni kurtarır” dedi. Önce anlamadım. Sonra anladım ama inkâr ettim. Sonra cebimde sadece üç lira kaldığında tekrar düşündüm. Kolay karar değil. Kimse gururla anlatmaz böyle şeyleri. Ama bazen hayatta kalmak için sessiz kalmayı öğrenmek zorundasın.

Gündüzleri Elif’tim. Not tutan, kitap okuyan, araştırmalar yapan. Geceleri başka biri. Üsküdar escort o kişi olmaktan mutlu değilim ama utanmıyorum da. Çünkü bu benim ayakta kalma şeklim. Çünkü başka seçeneğim yoktu.

Üsküdar sahilinde oturduğumda denize uzun uzun bakarım. Belki de umut hep karşı kıyıdadır diye. Ama martılar burada, gökyüzü burada. Ve ben buradayım. Kimliğimi, hayallerimi, inancımı kaybetmedim. Sadece sabretmeyi öğrendim.